روز‌نوشته‌ها

مدیریت توجه با درخت کاشتن

بیش از دو سال پیش بود که با شایان در برنامه‌ای به نام زنگ تفریح در دانشگاه، کارگاهی برای دانش آموزان دبیرستانی برگزار کردیم. شایان در آن کارگاه، اپلیکیشنی به نام Forest را معرفی کرد. این برنامه به عنوان یکی از اپلیکیشن‌های خوب مدیریت زمان به دانش آموزان معرفی شد (آن موقع، در مورد مدیریت […]

از فراز و نشیب‌های مسیر زندگی

یک نقاشی از گوگن – از کجا آمده‌ایم؟ کیستیم؟ به کجا می‌رویم؟

به جز نحوه‌ی شخصی خودم برای خواندن پزشکی، تا به حال سیر مطالعاتی نداشتم. تقریبا می‌توانم بگویم از هر کس و هر چیزی که خوشم می‌آمد، می‌خواندم و موضوعی خاص را دنبال نکردم. الان به جایی رسیده‌ام که حس می‌کنم نیاز دارم تا در کنار این کتاب‌های پراکنده، در مورد یک موضوع، عمیق‌تر و دقیق‌تر

لحظه نگار

لحظه‌نگار: مردمکِ فلک

اوایل دبیرستان که بودم، یک تلسکوپ از پدر و مادرم هدیه گرفتم. با آن، ساعت‌ها به سطح ماه و آسمانِ معمولا بی‌ستاره‌ی گرگان نگاه می‌کردم. قبلش لامپ قرمز را روشن می‌کردم. قطب‌نمایم را از کیفش بیرون می‌آوردم و روی نقشه به دنبال صور فلکی می‌گشتم. سعی می‌کردم که برادر کوچکترم را نیز تشویق کنم که

دنیای شگفت‌انگیز موسیقی

دعوت به شنیدن (۲): فردریک شوپن – پرلود شماره ۴

پرلود بسط و گسترش منطقی یک احساس و ادراک ناب موسیقایی است: حزنی دل‌انگیز شور عشق احساسات قهرمان‌گونه و رویایی اضطراب ترس و حس‌های دیگر. به نظرم، شوپن را می‌توان از برترین پرلود نویسان بر شمرد. شاید به جرئت بتوانم بگویم که پرلود‌های شوپن، بی‌نظیر‌ترین مجموعه‌ی پرلود‌ها هستند. شوپن، این نوازنده‌ی بزرگ پیانو، سراسر دنیای

از فراز و نشیب‌های مسیر زندگی, از کتاب‌هایی که می‌خوانم

شوش‌واپ

در سال ۱۹۸۶، یک قوم‌نگار (ethnographer) کانادایی، به نام Richard Kool، نامه‌ای به میهای چیکسنت‌میهای نوشت. مطالعه‌ی آثار اولیه‌ی این استادِ دانشگاه درباره‌ی جریان (flow)، یادآور پژوهش‌های خودش در مورد قبیله‌ی شوش‌واپ (Shuswap) بود؛ مردمانی بدوی که در Thompson River Valley – بریتیش کلمبیای فعلی در کانادا – زندگی می‌کردند. کول در نامه‌اش نوشته بود

دنیای شگفت‌انگیز موسیقی

دعوت به شنیدن (۱): فردریک شوپن – کنسرتو پیانو شماره‌ ۲

پیش‌نوشت: مدت‌ها پیش پستی نوشته بودم و در آن گفته بودم که می‌خواهم خودم و بقیه را به شنیدن موسیقی دعوت کنم. در این راستا می‌خواهم مجموعه‌ای از پست‌ها را با نام دعوت به شنیدن شروع کنم. در هر کدام از آن‌ها یک قطعه را قرار می‌دهم و کمی در مورد آن می‌نویسم. در کنار

آموزش پزشکی, دانشجوی طبابت

حفظ کردن اطلاعات در عصر حاضر ضروری است؟

پیش نوشت: سوالی در مورد حفظ کردن در اولین پست از مجموعه‌ی مسیر پزشکی خواندن در عصر دیجیتال مطرح کردم: اینترنت هست و من هر وقت بخواهم سرچ می‌کنم. آیا حفظ کردن ضروری است؟ در این نوشته و ادامه‌اش سعی می‌کنم که به پاسخی برای این سوال برسم. +۶۹

دانشجوی طبابت

مسمومیت غذایی – نکته‌ای کوچک

بهمن ۹۵ بود که سر کلاس مسمومیت غذایی بودم. یادم هست که یک سری نکات گفته شد که برای خودم هم خیلی جالب بود. همان موقع گفتم بعضی از آن‌ها را در این‌جا هم بنویسم. فراموش کردم. دیشب که دوباره عفونی می‌خواندم، این نکات را دیدم. تا دوباره از یاد نرفته است، بهتر است یکی

از کتاب‌هایی که می‌خوانم

هایکو بهانه‌ای است برای آشتی با ادبیات

شعر هایکو (Haiku) شعر بیان هیچ است (هایکو – احمد شاملو ع. پاشایی). چون احساس وقتی کامل بیان شود، جایی برای «ناشناخته‌ها» باقی نمی‌ماند (ذن هایکو – نیکی کریمی). شعری کوتاه، از سرزمین ژاپن، که در قرن هفدهم توسط شاعر مشهور ژاپنی، ماتسو باشو مطرح شد. البته قبل از آن نیز هایکوهایی سروده شده بود؛

از کتاب‌هایی که می‌خوانم

هملت و توضیحی در مورد سخن معروف شکسپیر

فکر نمی‌کردم که این‌روز‌ها به سراغ شکسپیر بروم. تصورم این بود که متون شکسپیر ثقیل است و آن را خوب درک نخواهم کرد. احتمالا هم تا حدی فکر می‌کردم که حوصله‌سر‌بر خواهد بود. اما اتفاقاتی افتاد که به سراغ خواندن هملت رفتم. چندین روز پیش، کتابی دیگر از شل سیلور استاین (قبلا از او چند

اسکرول به بالا