گفته بودم که قرار است هر روز نوشتن، تمرین درس نظم شخصی‌ام باشد. حدودا یک هفته‌ای است که پستی نگذاشته‌ام. درگیر عمل کردن چشم‌هایم بودم. بعد از ۱۰ سال عینک را کنار گذاشتم. فکر می‌کنم یک وسیله‌ای که ۱۰ سال است با من است، ارزش یک پست مجزا را داشته باشد! الان هم با یک دید نه‌چندان طبیعی در حال تایپ هستم. زمان می‌خواهد تا دید به حالت طبیعی برگردد.
دو عنوانی را که برای تمرین درس نظم شخصی در نظر گرفته بودم، از امروز دوباره شروع می‌کنم.
مهم‌تر از خود عمل، تصمیماتی بود که در این چند روز گرفتم. فرض کنید برای چند روز نه بتوانید به خوبی کتاب بخوانید، نه به صفجه‌ی نمایش خیره شوید و نه حتی بقیه را به درستی ببینید. بهترین کار چیست؟ فکر کردن!
شاید به مرور تصمیماتی را که گرفتم، بنویسم. امیدوارم در انجام آن‌ها موفق باشم (در مهم‌ترین آن‌ها که تا کنون بوده‌ام!). ولی حال می‌خواهم در مورد یک تصمیم کوچک که امیدوارم به یک حرکت بزرگ در من تبدیل شود، بگویم.
چک نکردن تلگرام برای سه روز.
دوباره یک سم‌زدایی شبکه‌های اجتماعی. یک بار این کار برای اینستاگرام انجام دادم که اصلا از تصمیمم پشیمان نیستم. قبل از عید ۹۵ بود که اینستاگرام را پاک کردم و هر چند هفته یک بار برای چند دقیقه‌ای نصب میکردم. حدود سه هفته پیش بود که اکانت اینستاگرام‌ام را به کلی پاک کردم. اضافه شدن وقت، به طرزی ملموس، حس می‌شد.
بعضی از دوستانم می‌گویند ما از اینستاگرام استفاده‌ی مفید میکنیم و فقط پست‌های صفحه‌هایی که دوست داریم را می‌بینیم. راستش را بگویم من نمی‌توانم این حجم از یادگیری قطعه قطعه را تحمل کنم و وقت آن را ندارم که تمام این یادگیری‌ها را کریستال کنم. جدا از وقت، اصلا نمی‌خواهم که این کار را بکنم!
توضیح: برای توضیحات مربوط به یادگیری قطعه قطعه و کریستالی به فایل‌های رادیو متمم مراجعه کنید. این فایل‌ها رایگان است.
بگذریم. حس کردم که وقت زیادی را در تلگرام می‌گذرانم. بین ۱۰ تا ۱۵ تا چنل و ۲ گروه فعال. هیچ وقت به طور دقیق زمان نگرفته‌ام ولی به‌نظرم من روزی دو ساعت پای این برنامه می‌گذارم. به شخصه بیشتر مشغول صحبت با دوستانم هستم تا چنل خوانی!
قدم‌هایی برای کم کردن چک کردن تلگرام انجام دادم. اول از همه نوتیفیکیشن‌های تلگرام را بستم. سپس آن را فقط روی یک دستگاه نصب کردم (یا موبایل یا لپ‌تاپ). یک مدت از تلگرام وب استفاده کردم. یک مدت بعد از هر بار چک کردن log out میکردم. بعضی اوقات اپلیکیشن را برای یک روز پاک میکردم.
آخرین تصمیمی که گرفتم، یک سم‌زدایی سه روزه است. از فردا دوشنبه شروع شده و تا بامداد پنج‌شنبه ادامه دارد. نمی‌دانم که می‌خواهم تلگرام را به طور کلی کنار بگذارم یا نه. راستش می‌خواهم بدانم چه تغییر‌هایی در سبک زندگی من ایچاد می‌شود. شاید سه روز برای دیدن این تغییرات کم باشد! اگر دیدم که این طور است، ادامه‌اش می‌دهم.
کم چک کردن تلگرام سخت است! مخصوصا از وقتی که کار‌های مربوط به دانشگاه هم با آن انجام می‌شود. تمام برنامه‌ریزی‌های مربوط به ورودی، فایل‌های لازم و … در آن‌جا فرستاده می‌شود. حتی معاونت فرهنگی دانشگاه نیز به جای اس ام اس، در کانال تلگرام خود پیام می‌گذارد. برای این سه روز به یکی از دوستانم می‌گویم که اگر خبر مهمی در مورد دانشگاه بود، به اطلاع من برسانند.
گزارش این سم زدایی را حتما می‌نویسم. فکر کنم چند نفری حالم را خواهند پرسید! برای افراد (زیادی)، تعجب بر‌انگیز است که آدم برای مدت طولانی آنلاین نباشد! در بازه‌های کوتاه‌ترِ چک نکردن، این اتفاق افتاد.
در آخر باید بنویسم که با دوستانم از طریق راه‌های دیگر در ارتباط هستم و خوشبختانه، تلگرام تنها راه ارتباطی نیست!
پی‌نوشت: اگر متن غلط املایی دارد، به حساب درست ندیدنم بگذارید! بعدا دوباره می‌خوانمش.
سلام شبکه های اجتماعی واقعا به خودی خود بد نمیباشند و این زیاده روی کردن ما انسان ها است که تلگرام، اینستاگرام یا هر شبکه دیگه ای رو بد جلوه میده.
خیلی از افراد از طریق شبکه های اجتماعی درآمد کسب میکنند و خیلی از افراد دیگر محصولات خود را میفروشند.
خیلی ها تنهایی خود را پر میکنند و البته با هزینه ای (به نسبت اس ام اس) خیلی کم.
این شبکه های اجتماعی به ظاهر مضر برای انسان ها، باعث افزایش آگاهی در زمینه های مختلف شده.
درسته که دسترسی به آموزش های غیراخلاقی هم راحتتر کرده ولی این خود ما هستیم که انتخاب میکنیم در آن به دنبال چه چیزی باشیم.
پیروز باشید