قبلاً حرف‌هایم در مورد انتخاب رشته‌ی دستیاری را نوشته‌ام. در این فکر بودم که معیار دیگری نیز می‌شود به آن اضافه کرد. شاید که به بعضی از ما در تصمیم‌گیری کمک کند.
رشتههای تخصصی را می‌توان جایی در طیف زیر گذاشت: چالش‌های تشخیصی و چالش‌های درمانی.
هر رشته‌ی تخصصی جایی در این طیف قرار می‌گیرد و بعضی از آن‌ها، به میزان محسوسی به یکی از دو سر نزدیک‌تر هستند. بحث آسان‌تر و سخت‌تر هم نیست. هر دو چالش سخت هستند.
مثلاً پاتولوژی. پاتولوژی تقریباً به شکل کامل در قسمت چالش‌های تشخیصی قرار دارد. سر و کارش با درمان نیست. سمت مقابل، رادیوآنکولوژی است که چالش تشخیصی کمتر دارد و بیشتر چالش‌هایش از جنس درمانی‌ست.
عمده‌ی رشته‌ها این‌قدر نزدیک به دو انتها نیستند. رشته‌ی بیماری‌های داخلی، شامل هر دوست. هم چالش تشخیصی دارد و هم چالش درمانی. رادیولوژی، در بخش اینترونشن به چالش‌های درمانی نزدیک می‌شود؛ اما در اکثر اوقات، نزدیک به سمت چالش‌های تشخیصی است. در جراحی، چالش‌های درمانی، حداقل از نظر من، پررنگ‌تر از چالش‌های تشخیصی است. و به عنوان مثالی دیگر، در روان‌پزشکی و پوست، هر دو قسمت پررنگ هستند.
در هر صورت، از این نظر نیز به رشتههای مورد نظرمان نگاه کنیم. شاید انتخاب‌مان را راحت‌تر و محدودتر بکند و بتوانیم بعضی از گزینه‌ها را کنار بگذاریم.
سلام دوستان وقت تون بخیر
کسی میدونه که برای رشته ی دامپزشکی تا چند ترم فرصت مشروط شدن هست و اینکه شرایطش چجوریه
ممنون میشم اگه راهنماییم کنید
سلام وقت شما بخیر. آقای دکتر، با توجه به اینکه دارید دوره دستیاریتون رو در بیمارستان امام می‌گذرونید و عمومیتون رو هم شیراز گذروندید، به نظر شما آیا تفاوتی بین دانشجویان پزشکی تهران با دانشجوهای پزشکی شهرستان‌ها وجود داره؟ آیا اونها ویژگی دارن که اونها رو متمایز کنه و برتری ویژه‌ای بهشون ببخشه؟ اگه وجود داره اونها چی هستن؟ چه چیزی دانشجوی پزشکی تهران رو نسبت به شهرستان متمایز میکنه؟
ببخشید اگه سوالم با موضوع پست ارتباط چندانی نداره
سلام، وقت بخیر
میتونید برای انتخاب موضوع پایان نامه کمکم کنید؟ یا اگه موضوعی مدنظرتون هست بهم بگین ??
سلام امیرمحمد امیدوارم خوب باشی.
در ۱ ساعت گذشته روی یکی از درسهای تفکر سیستمی متمم گیر کردم و نتونستم به راحتی عبور کنم، در ظاهر درس چندان مهمی نیست اما چند جمله داشت که ذهنم رو درگیر کردن، شروع به فکر کردن کردم و به نوعی برای خودم حلشون کردم اما زمانی که خواستم برم درس بعدی دوباره چشمم به این جمله افتاد:
“در کتاب تفکر سیستمی مدوز بارها این تذکر را به زبان‌های مختلف می‌بینیم که اساس بالندگی سیستم‌ها این است که آن‌ها را بیش از حد مقید نکنیم و به جای این که بخواهیم مسیر رشد را به سیستم تحمیل یا تجویز کنیم، اجازه دهیم خود سیستم راهش را پیدا کند”
سوالم اینه:پس چرا توی یه سیستم مثل سیستم ایمنی دخالت میکنیم و دارو میدیم؟تقویت و تضعیف رو کار ندارم ولی اینکه یه قسمت رو ناک آوت کنیم آیا تو کار سیستمی که قراره خودش راهش رو پیدا کنه دخالت نکردیم؟
سلام دکتر روز به خیر. من هما خدادادی هستم که در جلسه جمعه )up in the air بود فکر کنم( شرکت کردم و از یه ایده باهاتون صحبت کردم.
مدتی به این فکر میکنم که کاش یک اپلیکیشینی وجودداشت که برای بچه های فیزیوپات تا حتی پزشکان در دسترس باشه، و بستری برای simulation بیمارانرو فراهم کنه. حتی برای شبیه سازی بیماران میشه از هوش مصنوعی استفاده کرد. )هم machine learning و هم data analyzing( . به علاوه میشه کیس‌ها رو بر اساس موقعیت‌های جغرافیایی و اجتماعی اون منطقه تنظیم کرد. به نظرم این اپ بیشتر به درد ب۰ه هایی میخوره که تازه وارد بالین شدند و حتی پزشکانی که قصد مهاجرت یا خدمت توی یه منطقه دیگه با اپیدمیولوژی متفاوت دارند.
حالا من چند سوال در این باره ازتون دارم:
۱. آیا فکر میکنید از این اپلیکیشن )البته در صورتی که کیس‌های reliable و significant داشته باشه و طیف نسبتا وسیعی از بیماران رو در بر بگیره( چقدر استقبال بشه؟
۲. آیا اپلیکیشن یا حتی سایت مشابه در دسترس هست؟ چون من خودم که تازه وارد فیزیوپات شدم، آشنا نشدم با چیزی مشابهش. ولی مثلا همون سایت nejm.org که البته رایگان نیست، مشابهش بود
۳. من خودم واقعا در حال حاضر توانایی طراحی یک کیس از اول تا آخر درمان و حتی follw up رو ندارم در صورتی که برای اپلیکیشن به یک سمپل نیاز دارم تا حداقل بتونم چارت بکشم. راهکارتون برای این قسمت چی هست؟
ببخشید خیلی طولانی شد اما امیدوارم پیامم رو بخونید?
سلام امیرمحمد من استاجرم و امسال المپیاد استدلال بالینی شرکت کردم و شروع کردم دارم میخونم و خیلی حس خوبی دارم یکی از مشوق های منی همیشه برای درس خوندن خیلی به تهش فکر نمیکنم که چی میشه میخوام تجربه کنم این چندماهو مطمئنم که چند ماه بعد از این نقطه ای که الان هستم خیلی پیشرفت میکنم همین کافیه برام مرسی که انگیزه میدی
سلام آقای دکتر وقتتون بخیر میدونم سرتون شلوغه ولی امیدوارم که نظرتونو در این باره بگین خیلی برام مهمه و ارزشمند
خیلی دلم میخواد دیدگاهِ بهتری داشته باشم طرز تفکرم واقعا مثبت و سازنده باشه
من کنکوری ام و یه ساله دارم سعی میکنم خودم رو بهتر بشناسم و تغییراتی بدم ک لازم بود
با توجه به این شرایط کتابهای روانشناسی هم مطالعه میکنم البته همشون محتوای مفیدی ندارن ،
ورزش دارم ،هیچ حاشیه ای ندارم
چون یه دوره افسردگی داشتم یه دوره ی پنج شش ساله و الانم فلوکستین مصرف میکنم پدرم سرطان داشتن
شما چه پیشنهادی دارید که بهتر عمل کنم متمم رو نمیشناسم دقیقا متوجه نشدم چجوریه؟! میشه بگید
سلام امیرمحمد امیدوارم که حالت خوب باشه
میدونم که سوالم خیلی کلی هست اما لطفا صرف نظر خودت فقط پاسخ بده.
شرکت در کدوم المپیاد رو (به غیر استدلال بالینی که مربوط به سال‌های بالاتره) توصیه میکنی؟
خیلی سلیقه‌ای هست مریم. المپیاد همه‌اش علاقه و شور و شوق هست. ببین تو کدوم رو دوست داری.
سلام آقای دکتر
ممنونم از اینکه به نوشتن ادامه میدین حقیقتا خوشحال شدم
?
چقدر رسیدن به علم ِِپزشکی و درک کامل بدن انسان برام جذاب و لذت بخشه
و دور به نظرم میرسه اما هیچ وقت ناامید نمیشم
واقعا خوشحالم که با وبلاگتون آشنا شدم
آرزوی بهترینها برات ?
مرسی امیر محمد ک جواب دادی
خیلی سخته ،خیلییی
وقتی میخوای یکم بیشتر بدونی میگن اینا ک بدرد ت نمیخوره،ت یه تکنولوژیستی چرا میخوای فیزیولوژی را خوب بدونی ،چرا میخوای اناتومی را خوب بفهمی……
اینا دیوونم میکنه
اما سعی میکنم…
امیدوارم خوش شانس باشم و افراد خوبی سر مسیرم قرار بگیرن
مفید. ممنون
امیر چطوری سلطان…کم پیدایی…اقا خیلی خوشحال شدم باز میبنیم داری مینویسی✌✌
ممنون که تجربیاتتون رو با ما به اشتراک می گذارید.
میشه لطفاً جواب ایمیل هارو هم زود تر بدین؟
باتشکر
سلام .امیر محمد تا حالا چندین بار برات نوشتم و سوال پرسیدم اما جوابی دریافت نکردم.البته که حق میدم میدونم خیلی سرت شلوغه
اما چه کنم که اطرافم کسی را جز ت نمیشناسم که مدل ذهنیش این شکل باشه
اما ای کاش اگه تایمی داری یکم راهنماییم کنی
امیر محمد من امسال اتاق عمل قبول شدم
عاشق پزشکی بودم و بیشترین علتشم عاشق تشخیص دادن بودم ،اینکه با یسری نشونه ها و علائم بتونی تشخیص درستی بزاری ،شاید سریال دکتر هاووس را که میدیدم این حسما تشدید میکرد
به هر حال من امسال بعد دوبار کنکور اتاق عمل قبول شدم
الان به شدت درگیری ذهنی دارم بابت رشتم ،اینکه این میتونه رشته مورد علاقه من باشه یا ن،میتونه نیاز های منا ارضا کنه یا ن ،کسایی که ازشون پرسیدم دو دسته ان یکسری تکنولوژیست های ناراضی ک کلا میگن فایده نداره ،که البته اکثرشون از نظر در امد میگن که این مدنظر من نیست و یکسری که به صورت اغراق شده تعریف میکنن حتی یکی از اساتیدمون که ارشد اتاق عمل داره میگفت شما حتی توی یسری موارد دانش و مهارتتون از یه پزشک عمومی بیشتره…..
من میخوام ببینم نظر کسی مثل ت چیه امیر ،من عاشق بدنم ،عاشق انسان و این دنیای پیچیدش ،عاشق بیماری ها و تشخیصشون،اما نمیدونم توی رشتم میتونم اینا را پیدا کنم یا ن،بنظرت این رشته میتونه منا ارضا کنه یا اینکه بعد خوندن این چهارسال کنکور بدم و ب امید پزشکی؟بنظرت المپیاد میتونه کمکم کنه؟
فرزان جان.
قطعا در هر رشته‌ای یه سری مهارت به دست میاد که قرار نیست در رشتههای دیگه مشابهش وجود داشته باشه. اگه این طور نبود که اصلا به سمت رشته‌ای مجزا شدن پیش نمی‌رفت.
و هر کسی که در اون مهارت‌ها به درجه‌ی Expert برسه، قدم بسیار بزرگی رو در زمینه‌ی متمایز شدن برداشته.
هر اکسپرت شدنی هم به نظر من، در هر چیزی، رضایت به همراه داره. اما مقدارش خب میتونه بر حسب علاقه‌ی فرد متفاوت باشه. از الان به نظرم برای چهار سال بعد برنامه نریز. تو بذار ببینی میانه‌ات با این رشته چطوره و بعد تصمیم بگیر. در جایی هستیم که فردامون معلوم نیست، برای چهار سال بعد که نمیشه از الان برنامه ریخت 😉