سال ۱۹۸۹ بود که جایزه‌ی Master Clinician از طرف American College of Chest Physician به فردریش وگنر تعلق گرفت؛ جالب است که او یک پاتولوژیست بود و نه یک Clinician.
او را با بیماری وگنر می‌شناسیم. این بیماریِ بسیار خاص که تقریباً به عضوی از بدن رحم نمی‌کند و اگر درمان نشود، در کمتر از چند ماه انسان را خواهد کشت.
یک سال پس از این جایزه، فردریش وگنر فوت کرد.
زمان گذشت. شد سال ۲۰۰۰. مشخص شد که او از کسانی بود که یهودی‌ها را پس از کشته‌شدن توسط آلمان نازی، کالبدشکافی می‌کرد. هر چند همانند جوزف منگله، به طور مستقیم در آزمایش‌ها نقش نداشت – حداقل تاکنون مدرکی در این مورد یافت نشده است.
اما به نظر می‌آید که اطلاع داشت و با آن‌ها همکاری می‌کرد.
پس از آشکار شدن این اطلاعات بود که American College of Chest Physicians، جایزه‌اش را پس گرفت.
انجمن بسنده نکرد. کمپینی راه انداخت که نام وگنر را از آن بیماری بردارند – چون معمولاً این نام‌گذاری‌ها به خاطر ادای احترام به افراد است.
هر چند احتمالاً ژان آلفرد فورنیه (Fournier)، درماتولوژیست فرانسوی، موافق نباشد که نامش بیماری‌ای را یادآوری کند که به خاطر بوی وحشتناکش، کسی نخواهد حتی از کنار آن اتاق رد بشود. یا همین‌طور پیرونی (Peyronie) که برخی آقایان به نگاه کردن به درون لباس زیرشان یاد او می‌افتند.
بگذریم. با ACCP، انجمن‌های دیگری همانند کالج روماتولوژی آمریکا (ACR) و انجمن نفرولوژی آمریکا (ASN) و لیگ ضد روماتیسم اروپا (EULAR) نیز همراه شدند و نام بیماری به GPA که مخفف Granulomatosis with Polyangiitis است، تغییر پیدا کرد.
این موضوع آن‌قدر برای نویسنده‌های فصل واسکولیت هریسون (آنتونی فاوچی و کارول لانگفورد) جدی بود که نام وگنر را در متن این فصل طولانی و سنگین، حتی یک بار نیز نمی‌بینیم. هر چند در قسمت مقالات پیشنهادی فصل، نام او در عنوان ۳ مقاله آمده است. البته که در بقیه‌ی فصل‌های کتاب که نویسنده‌اش افراد دیگری هستند، این موضوع رعایت نشده.
خلاصه که با وجود گذشت ۲۳ سال، هنوز موفق نشده‌اند که نام وگنر را از گفتگوهای روزمره‌ی پزشکی کنار بگذارند. نمی‌دانم در آینده موفق خواهند شد یا نه، اما بهتر است یادمان باشد که تنها پزشک جنایتکار، وگنر نبود. آزمایش‌های غیر انسانی نیز، تعدادشان کم نبود. و از آن مهم‌تر، در عصر حاضر و در همین اطراف خودمان نیز، کم نداریم. اطرافِ خیلی نزدیک.
منبع عکس‌ها: آپلود شده توسط Alexander Woywodt در ریسرچ‌گیت
پی‌نوشت: استادی دارم نفرولوژیست. به نظرم به درجه‌ی Expert Opinion رسیده. حرف‌های عجیبی دارد که جایی همانندش را نمی‌بینم. یک بار کسی جلویش گفت وگنر و اولین واکنشش این بود: آقای دکتر. ما وگنر نداریم. ما GPA داریم. وگنر جنایتکار بود.
به جز او کسی را ندیدم که به این تفاوت، توجه بکند یا برایش مهم باشد.
با تشکر از شما.
من در مورد آزمایشای غیر انسانی وگنر جستجو کردم اما همه چیز پیدا کردم جز همین. می‌شه بگید یا ارجاع بدید چطور آزمایش کرده و متوجه ابن بیماری شده؟
آزمایشش روی این بیماری نبود که مشکل داشت. در آزمایش‌هایی که خدمت‌تون گفتم نقش داشت، نه این بیماری.
سلام
من یک جوجه دکترم که الان توی transitional zone بین فاغ التحصیلی تا امتحان تخصصم
اتفاقی وب سایت شمارو پیدا کردم( هرچند که از قبل توی اینستا باهاتون اشنایی داشتم)
برام خیلی جالب بود این اندازه فعال بودن شما
مرسی که حالمون رو توی این روزا خوب می کنید
امیدوارم حال دل خودتون هم رو به راه باشه
سلام امیر محمد عزیز
میفهمم که خیلی کار داری و زمان کم میاری و لطفا ما رو فراموش نکن و بازم برامون بنویس
سلام، آقای قربانیمیسه لطفا پاسخ بدید…در حال مطالعه کتاب شغل مورد علاقه که معرفی کردید هستم…سوال مهمی دارم ،منی که به دلیل جنبه های امدادی،جهادی نظامی…یا تخصصی مثه طب هوافضا به پزشکی فکر میکنم..یعنی آدم پشت میز نشینن نیستم خلاصه…
آیا این رشته لذت استقلال، یاری به دیگران، طبیعت را ارضا میکنه؟؟؟ این ۳ فاکتور مهم لذت های من هستن ..
سلام بابت درخواستم همین الان عذرخواهی می کنم
ببخشید من چند وقتی هست دچار یک مشکل گوارشی شدم که مراجعه هم کرده ام به متخصص می خواستم اگر شما صلاح بدانید درباره اش با شما مشورت کنم. و نظر شما را بدانم.
سلام امیرمحمد خوبی؟ من تصمیم گرفته ام که یه وبسایت مثل مال شما یا مثلا متمم درست کنم , کمی در گوگل سرچ کردم اما هنوز نفهمیدم باید دقیق چه کنم , اگر ممکن بود راهنمایی کن لطفا?
مرسی دکتر جان.
واقعا ممنونم
من هم پزشکی شیراز قبول شدم امسال ورودی بهمنم.
بلاگتون رو چند روز پیش دیدم و عاشق نوشته هاتون شدم
واقعا ممنونم که جرقه زدین تو ذهنم که دوباره برم و بنویسم. بعد کنکور وافعا سرد شده بودم از نوشتن و بی حوصله ولی میدونستم که نیاز دارم بهش. مرسی که هستین و افتخار میکنم که میشناسمتون
هدف وسیله را توجیه نمی‌کند!
سوال اینجاست که پزشک بودن ارجح تر است یا جنایتکار بودن؟ و سوال عمیق تر اینکه آیا کاری که ما جنایت فرض میکنیم، آیا واقعا جنایت محسوب میشود یا نه؟ یک زمانی دختر زنده به گور کردن نشانه مردانگی و شرافت بود. یک زمان دیگر، زره پوشیدن و سوار اسب شدن و بی توجهی به خانواده، و در برهه دیگر تحصیلات و خودسازی فردی. جنایت یا سخاوت یک کار وابسته به آن دوره زمانی است. در این مورد هم، چه بسا اگر فرمانده نازی ها جنگ را پیروز میشد، وگنر و پزشکان دیگر مقبول تر و محبوب تر میبودند. از طرفی کسی از او نپرسیده است که قصدت برای این کار چه بوده است؟ گاهی عشق به کار و تحقیق ما را مجاب به انجام خیلی کار ها میکند. اینکه سعی کنیم کسی رو ملامت نکنیم، یک قدم عقب‌تر از این هست که اصلا چرا فکر میکنیم آن شخص مقصره؟
همیشه با اومدن به این صفحه امید به در جریان زندگی بودن رو بهم می ده ممنون که می نویسی برامون در این برهه زمانی زندگی درجایی هستم که همه چیز مبهم هست مسیر ادامه دادنم یا ندادن ولی من خطر رو به جون خریدم و دارم توی تاریکی حرکت می کنم قول می دم بعد تموم شدنش بیام و بنویسم این جا… ممنون بابت قلم توانمندی که داری و نوشتن …??
ما که ازش بدی ندیدیم معلوم نیست اگه این بیماری دیرتر توسط یه نفر دیگه کشف میشد داستان چه زندگی ها که تغییر می‌کرد. قبول دارم که شاید با دید دراز مدت کارش اشتباه بوده باشه ( که بوده ) ولی به قول خودت کتاب های پزشکی با خون نوشته شده در کوتاه مدت کارش خیلی درست و منطقی و به جا بوده….
برای شادی روحش بلند صلوات
…شاید همیشه برای ما آدم ها راحت تر اینه که قسمت های منفی هر فرد رو ببینیم تا اینکه در کنار پذیرش این بخش ها ، بخش های مثبت و کارآمد و نیکو رو هم کنارش قبول کنیم.
این همون چیزیه که آقای لرد راسل به عنوان نکته اخلاقی به نسل آینده ،یعنی ما ها یادآور شده…
(آموختن این نوع بزرگ‌منشی و تحمل یکدیگر برای تداوم حیات بشر روی این کره مطلقا ضروری است.)
چه جالب بود امیرمحمد نمیدونستم مرسی ❤️
میخواستم بپرسم منبعی برای یادگیری پزشکی با ویدیو نمیشناسی ؟ ( بجز اسموزیس) یه چیزی مثل ویدیو هایی که خودت میذاری توی چنلت (توضیح متن هریسون و سیسیل) ویدیو هایی که گذاشتی رو دیدم تموم شدن برای بقیه وقتم دوست دارم ویدیو ببینم ولی منبعی نمیشناسم ..اگه انگلیسی هم باشه اوکیه ..توی یوتیوب هم پیدا نکردم
دکتر نجیب هم هست.