بعد از بیش از دو سال، بالاخره دوباره یک جلسه‌ی CPC برگزار شد. جلسه‌ای که ۹۰ روز برای برگزاری‌اش تلاش کردم.
به قول استاد امینیان عزیز – که در این جلسه‌ی CPC خیلی به من لطف داشتند – از بهترین جلسات CPC آن است که یک Uncommon presentation of a common disease موضوع کیس باشد. درست مانند کیس این جلسه. کیس میثم.
میثم، همسن خودم بود و دومین بیمار من در بیمارستان. در شهریور ۹۶، بخش غدد بیمارستان نمازی.
به علت Acute Kidney Injury در بیمارستان بستری شده بود؛ یعنی این که کلیه‌اش به صورت ناگهانی، دچار آسیب شده و این آسیب منجر به این شده که کلیه نتواند عملکردش را درست انجام دهد.
معلوم شد که کلسیم او در حد کشنده‌ای بالاست (حدود ۱۸). و بعد به این علائم، تب و برخی دیگر از اختلالات که در آزمایشات بود، اضافه شد.
سپس، معلوم شد که لخته‌ای به ریه‌اش رفته و باعث مردن قسمتی از بافت ریه‌اش شده است.
و بالاخره در اسکن‌ها، معلوم شد که قسمتی از استخوان‌هایش خورده شده و در نهایت پس از نمونه‌گیری از مغز استخوان، نتیجه‌ی نهایی معلوم شد.
میثم به نوعی سرطان خون مبتلا بود که به آن ALL می‌گوییم. Acute Lymphoblastic Leukemia/Lymphoma.
از همان اول عجیب بود. سن میثم به ALL نمیخورد. کلسیم بالایش به ALL نمیخورد. علامت‌های ALL را نداشت. در خون او، چیزی به نفع ALL نبود. همه چیز عجیب بود. ALL شایع هست، ولی نه در این سن و نه با این علائم. دقیقا همان چیزی که می‌خواستیم. تظاهری ناشایع از یک بیماری شایع.
همان موقع بود که با استاد دهقانیان تصمیم گرفتیم که کیس میثم را CPC کنیم.
CPC مخفف Clinico-Pathological Conference است. در این جلسه، از یک استاد دعوت می‌شود که کیس را توضیح دهد و بگوید که اگر او جای پزشک معالج بود چه کار می‌کرد. چه اقدامات تشخیصی‌ای را انجام می‌داد که به تشخیص برسد. او تشخیص را نمی‌داند. به جز چند نفر، هیچ کس تشخیص را نمی‌داند. کل مزه‌ی CPC به همین است.
اساتید مختلف حضور دارند و اقدامات بحث کننده را نقد می‌کنند. نظرات خود را می‌گویند. همدیگر را به چالش می‌کشند. و حتی می‌گویند که دعوا هم در CPC پیش آمده‌ست!
بالاخره روز ۳۰ آذر رسید. بعد از مدت‌ها، CPC داشتیم:
باید در جلساتش حضور داشته باشید تا بفهمید چه می‌گویم. کمتر چنین لذتی را در طول ماه‌های اخیر در بیمارستان تجربه کرده بودیم. چقدر هیجان وجود داشت.
به من اجازه دهید که این حس ناب را، فعلا برای خودم نگه دارم و Skip کنم به قسمت آخر CPC.
در این CPC، رییس جدید دانشگاه، استاد بهادر هم شرکت کرد. ایشان جراح اطفال است. دقایقی کوتاه در پایان CPC صحبت کرد که یک حرف ایشان، خیلی به دلم نشست:
ما اساتید، لذت یک تشخیص درست را به دانشجویان‌مان نچشانده‌ایم.
و ادامه داد: خیلی درد در دلم هست. دلم می‌خواهد CPC دوباره راه بیافتد. بیاید به علم در این دانشگاه اهمیت بدهیم.
راست می‌گوید. لذت دارد. زیبایی پزشکی را چندین برابر می‌کند.
چکیده‌ی باقی حرف ایشان این بود که چطور انتظار داریم دانشجو‌ها علاقه‌مند شوند به طب داخلی وقتی که ما لذت طب داخلی را به آن‌ها نچشانده‌ایم.
قبلا در پروژه‌ی پایانی مدل ذهنی‌ام در متمم، مفصل در این مورد نوشته‌ام. نمی‌خواهم دوباره بنویسم. آن را می‌توانید در اینجا بخوانید.
خلاصه، CPC یکی از بهترین کارهایی بود که تو این چند ماه اخیر انجام دادم. CPC بعدی، هفته‌ی اول بهمن ماه برگزار می‌شود. مشتاقانه منتظر شرکت در آن هستم.
این CPC جدید، یک تفاوت با CPC قبلی برای من دارد. من خودم نیز تشخیص را نمی‌دانم. لذتش برای‌ام چند برابر می‌شود.
با سلام و احترام. ایکاش این cpc را به مقاله تبدیل کنید تا ما هم از لذت آن بهره مند شویم.یا اگر امکانش نیست یک طوری در مدرسه پزشکی به صورت ویدئو آن را بازگو نمایید. اخیرا یکی از عزیزانم را از دست داده‌ام ولی نمی‌دانم چه باید میکردم تا نمیرد و ابن موضوع آنقدر مرا آزار داده که در همه جا دنبال دلیلش میگردم .
سلام امیرمحمدجان ، لینک به پروژه ی مدل ذهنی متمم ات را نتونستم باز کنم و دوست داشتم بخونم. اگر میشه بام را هم بده یک جوری♥️
سلام و عرض ادب خدمت شما آقای قربانی امیدوارم حالتون خوب باشه.واقعا از صمیم قلبم ممنونم از اطلاعات فوق العاده مفیدتون…از نظر من شما به معنای واقعی کلمه “پزشک” هستید…عشق،دلسوزی،تلاش،تلاش و تلاش..بارزترین صفات شما در این رشته هستن…من از زمانی که با وبلاگتون آشنا شدم کلی احساس توی وجودم زنده شد و رویاهام دوباره به زندگیم رنگ بخشیدن..من۲۳سالمه رشته ی تحصیل دبیرستانم تجربی بوده و از بچگی عاشق پزشکی…(همیشه دوست داشتم به دیگران کمک کنم و از بچگی توی خانواده یا اطرافیان اگر کسی بیمار میشد تمام سعی ام رو میکردم بهش کمک کنم و از دردش کم کنم و از این کار لذت میبردم) من درحال حاضر لیسانس حقوق دارم و توی این رشته خیلی موفق بودم و اگر ادامه بدم موقعیت شغلی خوبی خواهم داشت ولی اونقدر که باید علاقه ندارم همیشه حسرت پزشکی رو داشتم و دارم.(مهم ترینش زمانی که سرکلاس پزشکی قانونی مینشستم توی اون کلاس من بالاترین نمره ی دانشگاه رو کسب کردم تنها علتش هم این بود که راجبه پزشکی بود…)بنظرتون واسم دیر شده اگه بخوام برای ورود به پزشکی تلاش کنم؟باید از کجا شروع کنم خیلی سردرگمم خواهش میکنم راهنماییم کنید…
سلام
متن علوم پایه انقدر طولانی بود که هر روز یه قسمتی ازش می خوندن تا که تموم شد
Cpc رو از بعضیا شنیده بودم و اینکه حتی شرط بندی های روی تشخیص ها انجام می دن
ایا اطلاع دارید که کدوم دانشگاه ها این جلسات رو برگذار می کنن؟
یا می دونید اصلا منابعی هست که دانشکده های علوم پزشکی رو مقایسه یا ویژگی هاشون رو بگه؟
هر دانشگاهی که یه نفر حال داشته باشه که Data جمع بکنه برای CPC و یه نفر جرئت داشته باشه که بیاد جلوی بقیه دانش و مهارت خودش رو محک بزنه.
سلام آقای قربانی.وقت بخیر.اول اینکه خیلی ممنون از مطالب و راهنماییهای خوبتون.من یه مشکلی که دارم اینه که اصلا نمیدونم برا تکست خوندن چه جوری شروع کنم؟راستش زبانمم یکم ضعیفه.حالا باید اول ترمینولوژی رو خوب یاد بگیرم بعدش خوندن تکست رو شروع کنم یا نه کتاب تکست رو جمله به جمله بخونم ترجمه کنم؟لطفا راهنماییم کنین.سپاسگزارم
خیلیم عالی!! خیته نباشین دمتون گرم!
ما هم میتونیم شرکت کنیم؟ با اینکه علوم پایه ایم هنوز؟؟
تونستن که میتونید. ولی احتمالا اون هیجانی رو که باید حس نمی‌کنید و ممکنه کسل کننده به نظر برسه براتون.
عالی بود. اعتراف صادقانه ام اینه که هروقت پست های این سایت رو میخونم یه انرژی فوق العاده برای درس خوندن پیدا میکنم؛ یه انگیزه برای ادامه دادن، و بعدش یه اضطراب و ترس، ازینکه نتونم خیلی چیزا رو یاد بگیرم و بفهمم و بدونم. ندونستن ترسناکه. مثلا همین CPC. من واقعا نمیدونستم چنین جلساتی وجود داره. و این ناآگاهیا مضطربم میکنه.
اما خوبیش اینه که اینجا خیلی چیزا یاد میگیرم. (درراه شناختن) خیلی اسم مناسبیه. هرچند من گاهی اسم این سایت رو میزارم نوشابه انرژی زا -_-?
منتظر پست های بعدی ✌
این تقصیر تو نیست که نمیدونستی. برگزاری CPC واقعا سخته زهرا. واسه همین یه مدت برگزار نمیشد. همین CPC که گذاشته شد من و یکی از دوستام، ۹۰ روز درگیرش بودیم تا تمام این اطلاعات رو جمع آوری کنم و به گفته‌ی اساتید، اطلاعات به طرز عجیبی کامل بود. تو اینجا، سی پی سی دو سالی بود که برگزار نشده بود.
الان دوباره داره راه میفته. برنامه‌ی بعدی، هفته‌ی اول بهمن هست.
چه عالی! بی صبرانه منتظر CPC دوم هستم:)
منم همینطور. استاد دهقانیان گفت هفته اول بهمن بعدی رو میذاریم.
این دفعه discusser استاد رضوانی هس :))
چقدر حیف که لذت یک تشخیص درست را نچشیدیم.
خیلی خوب و تاثیر گذار می نویسی.
به قولی مدل فکر کردن تو رو دوست دارم 🙂
واقعا نچشیدیم. لذتش زیاده گویا :))
امیر جان
مطالبی که درباره پزشکی می نویسی روی من واقعا تاثیر گذارند
خوشحالم چنین مدل ذهنی ای درباره این رشته داری
امیدوارم بتونم از نوشته هات یاد بگیرم …
تو لطف داری به من امیرمسعود عزیز 🙂
امیدوارم دیداری حاصل بشه و بتونم ببینمت.