در این روزهای شلوغ و آشفته، فکر کردن به انتخاب رشته برای دستیاری، بی‌شک سخت هست.
مخصوصاً که از تصمیم‌هایی شده که وزارت بهداشت با شرایطی که گذاشته، آن را نسبتاً برگشت‌ناپذیر کرده و هزینه‌ی پشیمانی را آن‌قدر بالا برده که سخت بشود از این تصمیم برگشت.
من ۴ سال پیش طب داخلی را انتخاب کردم.
شک و تردید داشتم. انگشت‌شماری موافق بودند.
ترس داشتم.
اما به نظرم فرایند تصمیم‌گیری را درست طی کردم.
عده‌ای هم دائماً می‌گفتند پشیمان می‌شوی. می‌گفتند حداقل رادیو و چشم را انتخاب بکن که پشیمان شدی، بتوانی تغییر رشته بدهی.
انتخاب نکردم. فقط طب داخلی و اطفال و روان‌پزشکی را در برگهٔ انتخاب رشته گذاشتم.
و نتیجه‌اش؟
می‌دانیم که نتیجه‌ی تصمیم با فرایند تصمیم متفاوت هست. تصمیم درست، لزوماً نتیجه‌ی مطلوب ندارد. اما برای من نتیجه‌اش از چیزی که فکر می‌کردم، خیلی بهتر بود.
هم با افراد بی‌نظیری آشنا شدم. هم با ذهن‌هایی که بزرگ بودند. محیطی هم که در سال‌های دستیاری تجربه کردم، از آنچه فکر می‌کردم، بهتر بود. کسانی وجود داشتند که واقعاً اهمیت می‌دادند و حواسشان بود و هست. اگر سوالی داشتم، می‌خواستم یاد بگیرم، صحبت بکنم – درسی یا غیر درسی – کسی بود.
حرفم به این معنا نیست که مشکلات وجود نداشت. بهتر بودن از تصور من، حضور ذهن‌های زیبا و حمایت داشتن به معنای بی‌نقص بودن نیست.
اما با همین‌ها می‌ساختم و ادامه می‌دادم.
بارها می‌شنیدم که الان هم اگر پشیمان نیستی، بعداً که فلانی با ماشین فلان‌قدری‌اش برایت دست تکان داد، پشیمان می‌شوی.
شاید. اما من ترجیح می‌دهم جایی باشم که بتوانم شوق و اشتیاق‌ام را در این شرایط دشوار حفظ بکنم و با ته‌مانده‌ی این حس به بیمارستان بروم و آن‌جا با افراد خاصی که به حفظ این اشتیاق کمک می‌کنند، همراه باشم. این ترجیح شخصی من است و این حالم برایم مهم‌تر است. تا این‌که به سراغ مسیری بروم که درآمد احتمالی در آینده بخواهد این اشتیاق را به روش‌های دیگر برایم روشن نگه دارد. این قماری هست که آن را قبول نمی‌کنم.
شکی بر اهمیت درآمد نیست. من درآمد طب داخلی را هم با قشر خاصی از زیبایی‌کاران مقایسه نمی‌کنم. قطعاً کمتر هست. در بین رشته‌های غیرزیبایی نیز طب داخلی هیچ وقت از درآمدهای برتر نبوده است.
در پزشکی بر خلاف یک سری رشته‌های تخصصی دیگر – مثل مشاوره‌ها – هزینه‌ی رسمی جداگانه‌ای بابت فکر کردن بیشتر و عمیق‌تر در نظر گرفته نمی‌شود. حق ویزیت استادهای من که باید سال‌ها دوید تا شاید به آن نحوه‌ی فکر کردن رسید، فرق چندانی با بقیه ندارد.
اما معتقدم که این رشته آن‌قدر niche دارد که اگر کسی به سمتش برود و بتواند – این بتواند مهم است – در آن زمینه توانمند باشد، درآمد قابل قبولی خواهد داشت.
البته که قابل قبول از نظر افراد متفاوت خواهد بود.
سلام من راجع به موضوعی دودلم و دانشجوی سال ۲ پزشکیم میشه نظرتونو بدونم؟