پیش‌نوشت طولانی: تغییرات همیشه وجود دارند. افرادی این تغییرات را می‌پذیرند و افرادی سعی می‌کنند خودِ سنتی را حفظ کنند؛ ولی فکر نمی‌کنم کسی باشد که انکار کند تغییرات وجود دارند. انکار تغییرات یعنی بشر هیچ پیش‌رفتی نکرده است! اما تفاوت آن‌جاست که بعضی‌ها غر می‌زنند و بعضی با آغوشی باز به استقبال آن می‌روند. تعدادی نیز خود باعث و بانی این تغییرات و خود دلیل تغییر سبک زندگی دیگران می‌باشند. اما یک موضوعی که وجود دارد این است که سرعت روند این تغییرات در سال‌های اخیر بیشتر شده است. پیش‌رفت‌های جامعه‌ی بشری روز به روز بیش از پیش شده و این پیش‌رفت‌ها در زندگی انسان امروزی باعث القای تغییرات بسیاری می‌شود.
فکر می‌کنم متن زیر برای این که تایید کند سرعت تغییرات چقدر زیاد شده است، کافی می‌باشد. در سایت ایده‌پردازان شریف با دو مقاله از مجله‌ی نیویورک تایمز آشنا شدم. مقاله‌ی اول که برای سال ۱۹۹۷ بود می‌گفت:
”It may be a hundred years before a computer beats humans at Go — maybe even longer”
برای این که کامپیوتر بتواند انسان را در بازی Go شکست دهد شاید صد سال و حتی بیشتر طول بکشد.
همان مجله در سال ۲۰۱۶ در مقاله‌ی دیگری نوشت:
آقای Lee Se-dol که یکی از استادان بازی Go است، شکست سختی از برنامه‌ی نوشته‌شده توسط گوگل خورد.
به نظرم در دهه‌های اخیر این تغییرات آن‌قدر زیاد بوده‌اند که حتی از بعضی از آن‌ها خبر نداریم. تأثیر تعدادی مانند پیش‌رفت‌های پزشکی کاملا بر زندگی ما مشهود است و آن را راحت‌تر از بقیه لمس می‌کنیم. ولی به نظرم مفهومی مثل هوش مصنوعی و تغییراتی که می‌تواند در پی آن به وجود بیاید، هنوز در ذهن ما مفهوم گنگی است. خلاصه، همیشه پا‌به‌پای این تغییرات رفتن کار راحتی نیست.
من هدفم از نوشتن این مجموعه پست‌ها پیدا کردن این تغییرات و یافتن رابطی بین این تغییرات و زندگی روزمره، دنیای روانشناسی، پزشکی و موسیقی است. دلیل انتخاب این موضوعات نیز علاقه‌ی شخصی خودم است.
بحث اصلی: یکی از بزرگترین تغییرات دهه‌های اخیر اینترنت است. اگر بخواهیم در مورد اینترنت صحبت کنیم، می‌توان صفحه‌ها نوشت. شکی در این نیست که اینترنت زندگی ما را تغییر داده است. ارتباطات ما تغییر کرده است. آموزش ما تغییر کرده است. خرید کردن‌مان، رابطه‌ی شخصی‌مان، امنیت‌مان، اقتصاد‌مان و خیلی از چیز‌های دیگر به واسطه‌ی اینترنت تغییر کرده است.
اما، نه تا از هر در والدین، نگران آنلاین شدن کودک خود می‌باشند. این نتیجه‌ای است که بر اساس پرسش‌نامه‌های شرکت امنیتی Eset به دست آمده است. فکر کنم همه‌ی ما با این شرکت به واسطه‌ی آنتی‌ویروس معروف‌اش آشنایی داریم. مقاله‌ی کامل آن در این لینک موجود است. این مقاله برای آگوست ۲۰۱۵ است. راستش نمی‌دانم این آمار در جامعه‌ی ما چقدر است.
هشتاد و یک درصد والدین اعلام کردند که نگران محتوای نامناسب صفحات اینترنتی که کودکانشان می‌بینند هستند و ۷۰ درصد آن‌ها نگران این بودند که کودکان به غریبه‌ها اطلاعات شخصی بدهند. شصت و یک درصد نیز نگرانی در مورد گذران بیش از حد وقت داشتند.
تغییراتی که تکنولوژی به وجود می‌آورد همیشه باعث نگرانی والدین بوده است (مقاله‌ی کامل). در حدود ۱۹۲۰، والدین نسبت به تکنولوژی‌های جدید آن زمان، یعنی تلفن و اتوموبیل، احساس خوبی نداشتند. این دو تکنولوژی، آزادی اجتماعی زیادی برای نوجوان‌ها به وجود آوردند و والدین نمی‌دانستند که باید چه کنند.
درست است که قالب‌ها تغییر پیدا کرده است و اکنون به جای اتوموبیل و تلفن، اینترنت را داریم؛ ولی نگرانی‌های والدین هنوز وجود دارند. آن‌ها نگران این می‌باشند که تکنولوژی تأثیری که آن‌ها بر کودکان خود دارند را کم کرده است. در مصاحبه‌ای با ۱۰۰ پدر و مادر در نقاط مختلف آمریکا، وقتی پرسیده می‌شد که تربیت کودکان در گذشته سخت‌تر بود یا حال، عموما بحث تکنولوژی‌ها پیش می‌آمد. البته پدر و مادر‌ها جنبه‌های مثبت تکنولوژی را انکار نمی‌کنند ولی کماکان از بزرگترین نگرانی‌های آن‌ها، تکنولوژی‌های جدید و در این‌جا اینترنت است.
ولی اما نگرانی اصلی والدین چیست؟ آن‌ها نگران کاهش مقدار تأثیر خود بر کودکانشان و افزایش تأثیر از منابع ناآشنا و اغلب ناخواسته می‌باشند.
نگرانی‌های والدین کم نیست و مقاله‌ی کامل را می‌توانید در لینک بالا بخوانید. انجمن (طب) کودکان آمریکا در این زمینه پیشنهاد‌هایی داده است (لینک مقاله). ولی واقعا راه حل این است که دسترسی کودکان را به اینترنت محدود کنیم؟
