چند کلمه‌ای درباره‌ی آمار

چند کلمه‌ای درباره‌ی آمار

منبع عکس

از هر صدتا  آدم

همه‌چیزدان‌ها:

پنجاه و دو.

اونا که مردد هستن:

تقریبا همه‌ی اونای دیگه.

اونا که کمک به حال هستن،

البته اگر خیلی وقتشون رو نگیره:

چهل و نه.

کلاً خوب‌ها؛

چون بلد نیستن خوب نباشن:

چهار شایدم پنج.

اونا که می‌تونن بدون حسادت ازت تعریف کنن:

هیجده.

اشتباه‌کار به‌خاطر جوانی و خامی (می‌گذره):

شصت حالا یکی کم یا زیاد.

اونا که نباید باهاشون در افتاد:

چهل و چهار.

اونا که همیشه ترس دارن بالاخره از یک کسی یا یک چیزی:

هفتاد و هفت.

اونا که می‌تونن شاد باشن:

حداکثر بیست و خرده‌ای.

اونایی که وقتی تنهان بی‌آزارن

ولی وسط جمع وحشی میشن:

مطمئنم بیشتر از پنجاه.

بی‌رحم،

وقتی شرایط بهشون فشار بیاره:

بهتره اصلاً ندونیم 

و حدس هم نزنیم.

مفسران خردمند:

نه چندان بیشتر از پیش‌گوهای خردمند.

اونا که از زندگی هیچی نگرفتن جز یک کمی خنزرپنزر:

سی.

(کاشکی اشتباه می‌کردم)

اونا که پشتشون زیر بار رنج خم شده 

بدون هیچ نوری توی دل این تاریکی:

هشتاد و سه نفر، دیر یا زود به این مرحله میرسن.

اونا که درستکارن:

سی و پنج که البته خیلیه

ولی اگر قرار باشه بفهمن که چرا درستکار هستن:

سه.

اونا که میشه دل براشون سوزوند:

نود و نه.

فانی:

صد از صد

این آماریه که هیچ وقت عوض نمیشه.

ویسواوا شیمبورسکا – ترجمه دکتر ساناز مجرد

اولین بار، سال ۹۳ بود که ساناز من را با شیمبورسکا آشنا کرد. ساناز، ترم نخست دانشگاه، به ما ادبیات فارسی درس می‌داد. یادم است که روز اولی که سر کلاس او نشسته بودم، با خود می‌گفتم کاشکی یک استاد مسن‌تر این‌جا بود. کسی که بیشتر ادبیات خوانده باشد و بیشتر تجربه داشته باشد.

اما چقدر اشتباه می‌کردم.

از مهم‌ترین افرادی بود که با او در این سال‌ها آشنا شدم. کسی که از نزدیک‌ترین دوستانم شد.

چند شب پیش بود که این شعر شیمبورسکا را برای ساناز فرستادم و گفتم که دلم می‌خواهد شعرش را ترجمه کنم. می‌خواستم این شعر را سر آخرین جلسه‌ی کلاس المپیاد بچه‌ها بخوانم. بعد پشیمان شدم و گفتم بگذارم برای بعد امتحان‌شان که شنبه ۱۶ اردی‌بهشت بود؛ ذهن‌شان شاید مشغول شود.

به کمک دو نفر دیگر از دوستانم (شایان مجیدی و بهراد نعمت‌اللهی)، شعر را هم ترجمه کرده بودیم. ساناز یکی دو نکته گفت؛ اما فردایش برایم فایلی را ایمیل کرد. گفت: امیر واقعا ویرایش شعر خیلی سخته. مثل اینکه مجبور شدم ترجمه‌اش کنم.

معلوم بود که ساعت‌ها وقت گذاشته است.

و چه ترجمه‌ی قشنگی شده بود.

من هم با کمال پررویی، با صدای خسته‌ی آخر شب که کمتر از نیم ساعت پس از ضبط این شعر، از خستگی بیهوش شدم، شعر را با صدای نخراشیده‌ی خودم، با پس‌زمینه‌ی موسیقی خاچاطوریان، ضبط کردم.

ساناز در مورد شعر شیمبورسکا می‌گفت:

به‌نظرم درک فلسفه شعر شیمبورسکا فارغ از خوبی یا بدی ترجمه به یک سطحی از تجربه زندگی و بلوغ فکری احتیاج داره.