مطمئن نیستم که اولین بار چه کسی این قطعه را به من معرفی کرد. یا اولین بار کجا بود که شنیدمش.
اما یک چیزی را مطمئنم. بی‌شک یکی از زیباترین آداجیو‌های ممکن است.
البته باید بگویم که آداجیو نام قطعه نیست. وقتی واژه‌ی آداجیو بر اول قطعه‌ای گذاشته می‌شود تنها یک چیز را نشان می‌دهد؛ این که آن قطعه را باید با سرعت آرامی نواخت.
این آداجیو که نام کامل آن Adagio of Spartacus and Phrygia است، اثری از آهنگساز ارمنی، آقای آرام خاچاطوریان است.
ایشان در سال ۱۹۵۴ باله‌ای به نام اسپارتاکوس نوشت. تعداد کارهایی که از خاچاطوریان شنیدم، از انگشتان دو دست فراتر نمی‌رود ولی به جرئت می‌توانم بگویم که این قطعه، از نظر من، زیباترین آن‌هاست.
این باله، قسمتی به نام Adagio of Spartacus and Phrygia دارد. Phrygia همسر اسپارتاکوس است.
این آداجیو، شادیِ آزادی است. شادیِ آزادی زنان برده.
اسپارتاکوس و همسرش، به خاطر آزادی زنان برده، خوشحال هستند و جشن می‌گیرند و این قسمت از باله، این شادیِ آزادی را نشان می‌دهد.
من در مورد خود قطعه چیزی نمی‌گویم. آن قدر نفس‌گیر و زیباست که چیزی نیاز ندارد.
قبل از گوش دادن به قطعه بگویم که این اجرا، شاید بهترین اجرای ممکن نباشد ولی آن را دوست دارم. نگاهش کنید. متوجه می‌شوید.
امیرمحمد؟؟شما موزیک های باکلام رو هم گوش میدین؟؟
سلام .
من که برای اولین بار این قطعه رو در انیمیشن عصر یخبندان شنیدم.!!!
اون بخش که اون موجود ( فکر کنم سنجاب بود) تو ابر ها بدنبال بلوطش بود.
سلام علیرضا. نمیدونستم که اونجا هم این قطعه است. الان در خاطرم نیست. شاید یه زمانی دوباره دیدمش و اون موقع بهش توجه خواهم کرد. مرسی که بهم گفتی.
از قطعاتی‌ست که بسیار دوستش دارم.