ساعت ۶ صبح از گرگان به تهران پرواز داشتم. دقایقی بعد از بلند شدن هواپیما، خلبان اعلام کرد که با هماهنگی صورت گرفته، مسیر هوایی را تغییر می‌دهیم و مسیر مستقیم را می‌رویم.
مسیر معمول از گرگان به سمت ساری است و سپس تهران. مسیر امروز ما، از گرگان به سمت دامغان بود و سپس تهران بود. زمان پرواز نصف رسید. از حدود ۶۰ دقیقه به حدود ۳۰ دقیقه رسید.
من نمی‌دانم که مسیرهای هوایی را چگونه تعیین می‌کنند و چرا همیشه مستقیم نیست. در این لینک می‌توانید بیشتر بخوانید. یک مورد جالب این بود که زمین صاف نیست که خط مستقیم، کوتاه‌ترین مسیر باشد. بروید در لینک و عکس و توضیحات تکمیلی را بخوانید.
بگذریم.
نکته‌ی جالب ماجرا این بود که خلبان گفت، با این تغییر مسیر، ما نسبت به همیشه با فاصله‌ای نزدیک‌تر از کنار دماوند می‌گذریم.
دو عکس از دماوند گرفتم. این دو عکس به هیچ وجه نمی‌توانند شکوهی را که من از نزدیک دیدم، نشان دهند. ولی باز هم زیبا و باشکوه هستند.
دماوند از دو نمای متفاوت:
امیر عزیز
عکس اولت از دو جنبه برام جالب توجه بود.
اول عظمت کوه دماوند و استواری و زیبایی اون
دوم قدرت انسان که تمام این عظمت و استواری رو تحت تأثیر قرار داده و تو این ارتفاع، تمام عظمت کوه در مقابل قدرت انسان بسیار کم به نظر می رسه
اطلاعاتی که درباره مسیرهای هوایی دادی هم خوب بود
موفق باشی
من بارها این مسیر رو رفتم و این اولین باری بود که دماوند رو از این فاصله میدیدم. با خودم فکر می‌کردم چقدر خوش‌شانسم که تونستم چنین شکوه و عظمتی رو ببینم. تمام مسیر به عظمت این کوه فکر می‌کردم. کم کم داشتم بیشتر درک می‌کردم چرا کوهنوردی میتونه اینقدر جذاب باشه.
اینقدر مجذوب شده بودم که اصلا حواسم به این موضوعی که تو گفتی نبود. این که قدرتِ انسان هست که الان داره به من این عظمت رو نشون میده.
مرسی که کمک کردی از این زاویه هم ببینم.
Che axaye khubi??