دعوت به شنیدن (۷): مرثیه‌ای برای قربانیان زلزله و سونامی ۱۱ مارس ۲۰۱۱، نوبویوکی سوجی

چند ماه پیش بود که در یوتیوب به دنبال یک اجرای خاص می‌گشتم. یک قطعه از اولیویه مسیان می‌خواستم.

قطعه‌ای نیست که زیاد اجرا شده باشد و خیلی هم محبوب نیست. از آن قطعه‌های اذیت کننده است. از آن‌هایی که تو را در منگنه می‌گذارد و آن‌قدر فشارت می‌دهد که دیگر نفس‌ات بالا نیاید.

برای همین گشتن‌ام یه مقدار بیش از حد معمول طول کشید. در این میان، یک تیتری دیدم که به نظرم بسی بیخود و مزخرف بود.

عنوان این بود:

Pianist in tears!!!. Most moving piano performance

از حماقت‌اش عصبانی شده بودم. اصلا چنین چیزی نمی‌تواند وجود داشته باشد. در دنیای موسیقی most moving نداریم. بهترین قطعه نداریم. پر احساس‌ترین قطعه نداریم. قشنگ‌ترین قطعه نداریم.

ممکن است که قطعه‌ای، بنا بر حال تو در زمانی که به آن گوش می‌سپاری، برای‌ حالت در آن لحظه،‌ بهترین باشد. همین.

به همین‌چیز‌ها فکر می‌کردم. اما روی لینک کلیک کردم و توضیحات را خواندم. دیدم که اجرا در Carnegie Hall هست. سالنی که به خاطر برنستاین عزیزم عاشق آن‌جا هستم.

خلاصه روی پلی کلیک کردم و قطعه را گوش دادم.

قطعه را یک نوازنده‌ی نابینای ژاپنی، به نام نوبویوکی سوجی (Nobuyuki Tsujii) نوشته است و خودش آن را می‌نوازد. قطعه‌ای که سوجی آن را به یاد قربانیان سونامی و زلزله‌ی ۲۰۱۱ ژاپن ساخته است.

راستش خودم خیلی آن زلزله و سونامی را به خاطر نمی‌آوردم. به همین خاطر، دوباره کمی سرچ کردم.

همان سونامی و زلزله‌ای بود که در آن، هزاران هزار نفر مفقود شده یا فوت کردند. همان زلزله‌ای که حدود ۹ ریشتر بوده است.

همان زلزله‌ای که در قرن اخیر، قوی‌ترین زلزله‌ی ژاپن بوده است.

راستش بعد خواندن توضیحات بود که عنوان most moving به نظرم ایهام قشنگی داشت. زلزله آن قدر قدرتمند بود که جزیره‌ی اصلی ژاپن را چند متری به شرق و غرب جابه‌جا کرد. البته نمی‌دانم که آن کسی که ویدیو را آپلود کرد به همین می‌اندیشید یا نه.

دهشتناک بودن آن را وقتی بیشتر درک کردم که این ویدیو از نشنال جئوگرافیک را در یوتیوب دیدم:

 

و بعد دیدن این ویدیو در مورد زلزله و سونامی، قطعه را دوباره گوش دادم:

 

 

مرثیه‌ای برای قربانیان زلزله و سونامی ۱۱ مارس ۲۰۱۱ در ژاپن – نوبویوکی سوجی – نوازنده و آهنگساز نابینای ژاپنی

Nobuyuki Tsujii – Elegy for the Victims of the Earthquake and Tsunami of March 11, 2011

پی‌نوشت: پیانیست واقعا گریه می‌کرد.

۸ نظر

  1. مطالب بسیار جالب و دیدنی است،
    متشکرم
    https://www.pasargadmetal.com

  2. من فکر میکنم امروز سر خیابون ارم دیدمتون البته شایدم اشتباه‌ کردم

  3. سلام دستتون درد نکنه استفاده کردیم

  4. دوست دارم باهاتون در زمینه ی پزشکی گسترده تر صحبت کنم:) اما فعلا فرصت مناسبی نیست. انشالله تابستون مفصل باهاتون صحبت میکنم

  5. سلام. ببخشید شما علوم پزشکی شیراز درس میخونید؟
    :))

  6. احسان کارگزارفرد

    سلام. مرسی که دسترسی تو فیدلی رو دادی.
    متفاوت بودنت باعث میشه همیشه وبلاگتو پیگیری کنم. تفاوتت پایدار.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *